Ustawa z dnia 10 czerwca 2025 roku o wierze narodowej

Ustawy Folkstagu • Data utworzenia: 10.06.2025 • tekst jednolity

DZIENNIK PRAW II FEDERACJI NORDACKIEJ

z dnia 10.06.2025

My, Mikołaj III – z Bożej łaski Król Winkulijczyków – wraz z posłami na Folkstag,
– będąc świadomymi jak wielkim dobrodziejstwem jest święta wiara winkuliokatolicka,
– chcąc zabezpieczyć dziedzictwo związane z naszą wiarą narodową,
– dążąc do stworzenia podstaw funkcjonowania jednego Kościoła winkuliokatolickiego,
działając w zgodzie z postanowieniami art. 10 ust. 2 Konstytucji Związku Winkulijskiego, stanowimy, co następuje:

Rozdział 1

Narodowy Kościół Winkulii

Art. 1. Naczelnym wyznaniem, posiadającym charakter państwowego, w Związku Winkulijskim jest wiara winkuliokatolicka.

Art. 2. Na straży wiary winkuliokatolickiej stoi Narodowy Kościół Winkulii, zwany dalej również: „Kościołem”.

Art. 3. Wiara winkuliokatolicka jest wyznaniem chrześcijańskim, budującym swoją wiarę na Piśmie Świętym Starego i Nowego Testamentu, na starochrześcijańskich wyznaniach wiary (Apostolskim, Nicejsko-Konstantynopolskim, Atanazjańskim), postanowieniach pierwszych siedmiu soborów powszechnych (zwanych soborami ekumenicznymi) oraz na dokumentach wyznaniowych Kościoła.

Art. 4.

Głową Narodowego Kościoła Winkulii jest Król Związku Winkulijskiego.
Królowi Związku Winkulijskiego przysługuje tytuł „Obrońcy Wiary Winkuliokatolickiej”.
Każdy Król Związku Winkulijskiego podczas swojej koronacji przysięga otaczać opieką Narodowy Kościół Winkulii oraz bronić jego praw. Treść
przysięgi określa odpowiedni dokument wyznaniowy Kościoła.

Art. 5.

Każdy funkcjonariusz publiczny Związku Winkulijskiego, o ile nie deklaruje wyznawania innej wiary lub innych przekonań światopoglądowych, zobowiązany jest do postępowania w zgodzie z naukami Narodowego Kościoła Winkulii.
Zobowiązanie, o którym mowa w ust. 1, nie stanowi podstawy dla przedstawicieli Kościoła, w szczególności duchownych Kościoła, do wydawania poleceń i rozkazów wobec funkcjonariuszy publicznych lub wywierania na nich jakiegokolwiek wypływu.

Rozdział 2

Jednostki organizacyjne Kościoła

Art. 6. Jednostkami organizacyjnymi Kościoła są: diecezje, parafie, zakony i placówki misyjne.

Art. 7.

Kościół jako całość oraz jego poszczególne jednostki organizacyjne posiadają osobowość prawną.
Kościół jako całość odpowiada za zobowiązania swoich jednostek organizacyjnych, jeśli zaspokojenie z ich majątku jest niemożliwe.
Jednostki organizacyjne Kościoła nie odpowiadają za zobowiązania innych osób prawnych Kościoła.

Art. 8.

Podstawową jednostką organizacyjną Kościoła jest diecezja.
Diecezje tworzone są na częściach terytorium Związku Winkulijskiego w drodze uchwały Synodu Kościoła.
Na czele diecezji stoi biskup, który jest mianowany przez Króla na wniosek Świętego Konsystorza Kościoła. Król przed nominacją biskupa zasięga opinii Ministra Stanu.
Biskupem może zostać duchowny Kościoła, który spełnia warunki określone w Piśmie Świętym oraz dokumentach wyznaniowych Kościoła.

Art. 9. Biskup dba o całokształt działalności Kościoła na terenie swojej diecezji, w tym nadzoruje parafie i klasztory znajdujące się na terenie diecezji, nadzoruje działalność duszpasterską, zarządza finansami diecezji, wydaje decyzje dyscyplinarne wobec duchownych i wiernych na terenie swojej diecezji oraz wykonuje inne zadania niezastrzeżone dla innych jednostek organizacyjnych oraz organów wewnętrznych Kościoła.

Art. 10

Diecezje mogą być zrzeszane w metropolie.
Na czele metropolii stoi arcybiskup metropolita, którym jest biskup jednej z diecezji zrzeszonych w metropolię. Sprawuje on nadzór nad innymi diecezjami i koordynuje wspólną działalność w ramach metropolii.
Metropolie tworzone są w drodze uchwały Synodu Kościoła.
Arcybiskupa metropolitę wyznacza Król na wniosek Świętego Konsystorza Kościoła. Król przed nominacją arcybiskupa zasięga opinii Ministra Stanu.

Art. 11.

Na terenie diecezji tworzone mogą być parafie.
Parafie tworzy biskup, o czym zawiadamia Święty Konsystorz Kościoła.
Na czele parafii stoi proboszcz, którym jest duchowny Kościoła spełniający warunki określone w Piśmie Świętych oraz dokumentach wyznaniowych Kościoła.
Proboszcz administruje parafią, w tym prowadzi działalność duszpasterską oraz zarządza finansami parafii.

Art. 12.

Zakon jest szczególną instytucją Kościoła, zrzeszającą duchownych Kościoła oraz osoby świeckie, której celem jest prowadzenie działalności duszpasterskiej i dobroczynnej w oparciu o określony tryb życia konsekrowanego, określony w regule zakonnej.
Zakon tworzony jest przez Króla na wniosek Świętego Konsystorza Kościoła. Król przed utworzeniem zakonu zasięga opinii Ministra Stanu.
Król tworząc zakon, nadaje mu regułę zakonną oraz kartę, która określa funkcjonowanie zakonu. Treść reguły zakonnej oraz karty Król konsultuje z Świętym Konsystorzem Kościoła.
Zakony mogą tworzyć klasztory, za zgodą Świętego Konsystorza Kościoła oraz biskupa diecezji, w której utworzony ma być klasztor.

Art. 13.

Placówka misyjna jest instytucją Kościoła, która prowadzi ewangelizację i upowszechnia nauki wiary winkuliokatolickiej poza granicami Związku Winkulijskiego.
Placówki misyjne tworzone są przez Święty Konsystorz Kościoła, o czym zawiadamia Ministra Stanu.
Działalnością placówki misyjnej kieruje duchowny Kościoła mianowany przez Święty Konsystorz Kościoła, który spełnia warunki określone w Piśmie Świętym oraz dokumentach wyznaniowych Kościoła.
Kierownikowi placówki misyjnej przysługują kompetencje biskupa, o których mowa w art. 9.

Art. 14.

Synod Kościoła może ustanowić inne rodzaje jednostek organizacyjnych Kościoła, a które nie zostały wymienione w niniejszej ustawie.
Synod Kościoła każdorazowo zawiadamia Ministra Stanu o utworzeniu innych rodzajów jednostek, o których mowa w ust. 1.
Jednostki, o których mowa w ust. 1, posiadają osobowość prawną, chyba że Synod Kościoła postanowił inaczej.

Rozdział 3

Ustrój wewnętrzny Kościoła

Art. 15.

Najwyższą władzą w Narodowym Kościele Winkulii jest Synod Kościoła.
Synod Kościoła składa się z wszystkich członków Kościoła, tj. biskupów, duchownych i wiernych świeckich.
Święty Konsystorz Kościoła może zadecydować, że gdyby udział wszystkich wiernych świeckich byłby niemożliwy, stanowił poważne utrudnienie lub byłby sprzeczny z celami zebrania Synodu, to w danym zebraniu Synodu udział brać będzie odpowiednia delegacja wiernych świeckich.

Art. 16. Synod Kościoła:
1) uchwala akty zasadniczego prawa wewnętrznego Kościoła;
2) uchwala dokumenty wyznaniowe Kościoła;
3) przyjmuje stanowiska Kościoła wobec konkretnych zagadnień społecznych i moralnych;
4) nadzoruje finanse Kościoła, w tym udziela Świętemu Konsystorzowi Kościoła absolutorium;
5) wydaje decyzje dyscyplinarne wobec biskupów Kościoła;
6) przyjmuje powszechnie obowiązującą wykładnię przepisów niniejszej ustawy oraz aktów zasadniczego prawa wewnętrznego Kościoła.

Art. 17.

Zebrania Synodu zwołuje Święty Konsystorz Kościoła z inicjatywy własnej albo na wniosek dwóch członków Synodu Kościoła.
Zebranie Synodu Kościoła zwoływane na wniosek dwóch członków Synodu, Święty Konsystorz Kościoła zwołuje w ciągu 45 dni od przedłożenia wniosku.
Zebraniom Synodu Kościoła przewodniczy Prymas Winkulii Arcybiskup Lehnsbergii.

Art. 18. Pomiędzy Synodami Kościoła najważniejszym organem zarządzającym sprawami Kościoła jest Święty Konsystorz Kościoła.

Art. 19. W skład Świętego Konsystorza Kościoła wchodzą:
− Prymas Winkulii Arcybiskup Lehnsbergii – jako Przewodniczący Konsystorza;
− arcybiskupi metropolici;
− członkowie wybrani przez Synod Kościoła na czas nieokreślony, którzy mogą być odwołani przez Synod w każdej chwili.

Art. 20. Święty Konsystorz Kościoła:
a) wydaje akty wykonawcze wobec prawa wewnętrznego Kościoła;
b) zarządza finansami Kościoła, w tym pozyskuje dochody i określa wydatki;
c) funkcjonuje jako instancja odwoławcza od decyzji dyscyplinarnych biskupa;
d) uchwala stanowiska Kościoła dotyczące bieżących wydarzeń dotyczące kwestii moralnych, etycznych i społecznych;
e) reprezentuje Kościół przed organami państwowymi oraz w obrocie prywatnym;
f) zarządza diecezją kanugardzką.

Art. 21. Przewodniczącemu Konsystorza – Prymasowi Winkulii Arcybiskupowi Lehnsbergii – przysługuje przywilej ogłaszania, w porozumieniu z pozostałymi członkami Konsystorza, encyklik (listów okólnych) dotyczących nauczania Kościoła oraz bieżących wydarzeń społecznych.

Art. 22.

Posiedzenie Konsystorza zwoływane są przez Przewodniczącego Konsystorza nie rzadziej niż raz na cztery miesiące.
Na wniosek każdego członka Konsystorza w ciągu 30 dni od przedłożenia wniosku Przewodniczący zobowiązany jest zwołać nadzwyczajne posiedzenie Konsystorza.

Rozdział 4

Nadzór Państwa nad Kościołem

Art. 23. Działalność Narodowego Kościoła Winkulii, a w szczególności działalność prowadzona przez jego duchownych, podlega nadzorowi ze strony władz Związku Winkulijskiego.

Art. 24.

Folkstag może w drodze uchwały uchylić każdy akt uchwalony przez Synod Kościoła.
Rząd Królewski może w drodze rozporządzenia uchylić każdy akt uchwalony przez Święty Konsystorz Kościoła.
Świętemu Konsystorzowi Kościoła w ciągu 14 dni od uchylenia aktów, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługuje skarga do Trybunału Królewskiego. W sprawach dotyczących skargi stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące postępowania sądowo-administracyjnego przed Trybunałem Królewskim.

Art. 25.

Kongsversaherheit każdorazowo po przedłożeniu Królowi przez Święty Konsystorz Kościoła wniosków, o których mowa w art. 8 ust. 3, art. 10 ust. 4 oraz art. 12 ust. 2, przeprowadza weryfikację osób zarekomendowanych przez Święty Konsystorz Kościoła pod kątem stwarzania ewentualnego zagrożenia dla bezpieczeństwa państwa oraz współpracy ze służbami obcego państwa.
Raport z weryfikacji, o której mowa w ust. 1, Hërhaftkommissar Kongsversaherheit przedkłada Ministrowi Stanu. Raport ten objęty jest klauzulą „ściśle tajne”.

Art. 26.

Duchowni Kościoła składają przysięgę na wierność Królowi oraz Związkowi Winkulijskiemu.
Duchowny może odmówić złożenia przysięgi, o której mowa w ust. 1. Władze Kościoła przekazują listę duchownych, którzy odmówili złożenia przysięgi Ministrowi Stanu.

Rozdział 5
Finansowanie Kościoła

Art. 27. Źródłami finansowania Kościoła są:
1) darowizny;
2) dochody z działalności gospodarczej prowadzonej w celach duszpasterskich;
3) dotacje z budżetu państwa;
4) podatek kościelny;
5) inne źródła ustanowione w pozostałych aktach normatywnych.

Art. 28.

Działalność gospodarczą w celach duszpasterskich zakładać i prowadzić mogą jednostki organizacyjne Kościoła.
Jednostka organizacyjna Kościoła, która założyła działalność gospodarczą, zawiadamia o tym fakcie Święty Konsystorz Kościoła.
Działalność gospodarcza prowadzona w celach duszpasterskich jest zwolniona z podatków i innych opłat.
Prowadzenie działalności gospodarczej w celach duszpasterskich zwolnione jest z obowiązku rejestracji w Rejestrze Przedsiębiorców, o którym mowa w art. 40 ustawy z dnia 29 sierpnia 2024 roku o rodzajach spółek i formach działalności gospodarczej w Związku Winkulijskim.

Art. 29. Dotacje z budżetu państwa przyznawane na działalność Kościoła muszą być przeznaczane na konkretny cel, który został określony wraz z przyznaniem dotacji.

Art. 30.

Każdy wierny Kościoła zobowiązany jest do płacenia podatku kościelnego, jeśli takowy zostanie ustanowiony.
Wysokość podatku określa w porozumieniu ze Świętym Konsystorzem Kościoła Rząd Królewski w drodze rozporządzenia.
Wysokość podatku kościelnego określona jest zryczałtowaną kwotą, jaką należy uiścić na konto bankowe Skarbu Państwa.
Podatek uiszcza się raz do roku albo dwa razy do roku. Częstotliwość uiszczania podatku określa rozporządzenie, o którym mowa w ust. 2.
Z uiszczania podatku kościelnego zwolnione są dzieci, osoby w trudnej sytuacji życiowej oraz osoby starsze.

Art. 31.

Kościół posiada rachunek bankowy utworzony w Międzynarodowym Banku Pollinu.
Jednostki organizacyjne Kościoła mogą mieć utworzone rachunki bankowe w Międzynarodowym Banku Pollinu na podstawie decyzji Świętego Konsystorza Kościoła.
Rachunki bankowe, o których mowa w ust. 1 i 2, tworzone są przez ministra właściwego do spraw finansów albo inną osobę do tego uprawnioną.

Rozdział 6

Członkostwo w Kościele

Art. 32. Członkiem Kościoła może zostać każda osoba, która przyjęła Sakrament Chrztu Świętego w zgodzie z warunkami określonymi w Piśmie Świętym i dokumentach wyznaniowych Kościoła oraz wpisana została na listę członków Kościoła.

Art. 33. Wpisu na listę członków Kościoła dokonać może każdy duchowny Kościoła. Osoba wpisana na listę członków Kościoła staje się wiernym Narodowego Kościoła Winkulii.

Art. 34.

Każdy wierny Kościoła ma prawo całkowicie nieodpłatnego uczestnictwa w nabożeństwach, uroczystościach i obrzędach kościelnych.
Każdy wierny ma prawo do uczestnictwa w życiu Kościoła, w tym także do zostania duchownym Kościoła.

Art. 35.

Członkostwo w Kościele ustaje wskutek:
a) śmierci;
b) wykluczenia z Kościoła w drodze ekskomuniki.
Wykreślenia z listy członków Kościoła w przypadku śmierci członka dokonać może każdy duchowny Kościoła, a w przypadku wykluczenia z Kościoła w drodze ekskomuniki – biskup.

Art. 36. Wykluczenie z Kościoła następuje w przypadku:
1) odstępstwa od nauk Kościoła winkuliokatolickiego;
2) nieposłuszeństwa wobec swoich przełożonych w Kościele, w szczególności w sytuacji, gdy członek jest duchownym;
3) popełnienia poważnego przestępstwa lub przewinienia dyscyplinarnego wobec innego członka Kościoła.

Art. 37. Wykluczenie z Kościoła następuje w drodze ekskomuniki, której udziela biskup albo powołany przez biskupa sąd kościelny, składający się z co najmniej dwóch duchownych.

Rozdział 7

Przepisy dotyczące małżeństw

Art. 38. Małżeństwo zawarte przed duchownym Kościoła, zgodnie z warunkami określonymi w Piśmie Świętym oraz dokumentach wyznaniowych Kościoła, wywiera skutki prawne i uznawane jest przez władze Związku Winkulijskiego.

Art. 39.

Małżeństwo kościelne zawarte może zostać przez dwóch wiernych Kościoła albo przez wiernego Kościoła i osobę niebędącą wiernym Kościoła.
W przypadku małżeństwa zawartego między wiernym Kościoła i osobą niebędącą wiernym Kościoła, ta druga osoba zobowiązuje się do umożliwienia swojemu współmałżonkowi praktykowania swojej wiary oraz do zapoznania swoich dzieci z prawdami wiary winkuliokatolickiej.

Art. 40. Duchowny Kościoła, przed którym zawarto małżeństwo, sporządza akt małżeństwa i przesyła go do ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

Art. 41.

Małżeństwo kościelne ustaje w przypadku śmierci współmałżonka lub jego rozwiązania.
Małżeństwo kościelne może zostać rozwiązane w przypadku:
a. uznania współmałżonka za zmarłego po jego nieobecności na forum państwowym
trwającej dłużej niż 30 dni;
b. popełnienia nierządu przez współmałżonka;
c. wystąpienia wad zawarcia małżeństwa, pociągających za sobą jego nieważność.
Do wad zawarcia małżeństwa zalicza się: podstęp, błąd, pozorność, przymus oraz niedopełnienie reguł określonych wewnętrznym prawem Kościoła.

Art. 42.

Rozwiązanie małżeństwa kościelnego stwierdza biskup albo powołany przez biskupa sąd kościelny, składający się z co najmniej dwóch duchownych.
O rozwiązanie małżeństwa wnieść może jeden z małżonków. W uzasadnionych przypadkach rozwiązanie małżeństwa nastąpić może również z urzędu.
W przypadku, gdy o rozwiązanie małżeństwa wnosi członek rodziny panującej, to zasięga się opinii Króla.

Art. 43. W przypadku rozwiązania małżeństwa, współmałżonek, który zawierając małżeństwo stał się częścią rodu drugiego współmałżonka, może pozostać członkiem tego rodu, jeśli tak postanowią biskup albo sąd kościelny w porozumieniu z członkami tego rodu.

Art. 44.

Małżeństwo może zostać również zawarte przed uprawnionym urzędnikiem państwowym.
Małżeństwo, o którym mowa w ust. 1, określa się mianem „małżeństwa cywilnego” i może zostać zawarte przez dwie osoby, bez względu na wyznanie i na płeć.
Urzędnikami państwowymi uprawnionymi do udzielenia małżeństwa cywilnego są: Król, Minister Stanu, minister właściwy do spraw wewnętrznych, ławnicy nadzwyczajni Trybunału Królewskiego oraz gubernatorzy komitatów.

Art. 45.

Szczegóły związane z zawieraniem małżeństw cywilnych reguluje rozporządzenie ministra właściwego do spraw wewnętrznych. Przepisy art. 38, 40, 41 ust. 1, 42 ust. 2 i 3 oraz 43 stosuje się odpowiednio.
Małżeństwo cywilne rozwiązuje Trybunał Królewski w postępowaniu nieprocesowym (bez rozprawy). Szczegóły postępowania w tych sprawach określa rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1.
W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw wewnętrznych może określić zasady dotyczące uznawania małżeństw zawartych za granicami Związku Winkulijskiego.

Rozdział 8

Przepisy dotyczące innych wyznań

Art. 46.

Zgodnie z postanowieniami Konkordatu między Związkiem Winkulijskim a Najjaśniejszym Arcybiskupim Miastem Osiekiem i Rzeczpospolitą Niebiańską, Związek Winkulijski gwarantuje Świętemu Powszechnemu Kościołowi Pollinu pełną swobodę funkcjonowania i osobowość prawną oraz umożliwia ustanowienie Kościoła partykularnego winkulijskiego.
Jednostki systemu oświaty, w zgodzie z przepisami dotyczącymi organizacji oświaty w Związku Winkulijskim, zapewnią uczniom możliwość dobrowolnego udziału w katechezie wyznania Świętego Powszechnego Kościoła Pollinu, jako przedmiocie dodatkowym i nieobowiązkowym. Katecheza odbywa się poza godzinami lekcyjnymi.
Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi w drodze rozporządzenia dni, w które wiernym Świętego Powszechnego Kościoła Pollinu w związku ze świętami kościelnymi przysługuje wolne od pracy.

Rozdział 9

Przepisy dostosowujące

Art. 47. W ciągu 30 dni od wejścia niniejszej ustawy w życie, Król powoła w porozumieniu z Ministrem Stanu biskupów Kościoła.

Art. 48. Nowo powołani biskupi, o których mowa w art. 47 ustawy, zwołają w ciągu 60 dni od wejścia niniejszej ustawy w życie pierwsze zebranie Synodu Kościoła.

Art. 49. Interpretacja przepisów niniejszej ustawy oraz ich dookreślenie następuje w drodze aktów zasadniczego prawa wewnętrznego Narodowego Kościoła Winkulii.

Rozdział 10

Przepis końcowy

Art. 50. Niniejsza ustawa wchodzi w życie 15 dni od dnia ogłoszenia.

Mikołaj III

Pieczęć Federacji Nordackiej

Historia zmian

Bolesław Kirianóo von Hohenburg • 26.08.2025 13:27

My, Mikołaj III – z Bożej łaski Król Winkulijczyków – wraz z posłami na Folkstag, 
– będąc świadomymi jak wielkim dobrodziejstwem jest święta wiara winkuliokatolicka, 
– chcąc zabezpieczyć dziedzictwo związane z naszą wiarą narodową, 
– dążąc do stworzenia podstaw funkcjonowania jednego Kościoła winkuliokatolickiego, 
działając w zgodzie z postanowieniami art. 10 ust. 2 Konstytucji Związku Winkulijskiego, stanowimy, co następuje: 
 
 

<div style="text-align:center">Rozdział 1</div>

<div style="text-align:center">Narodowy Kościół Winkulii</div>

 
 
Art. 1. Naczelnym wyznaniem, posiadającym charakter państwowego, w Związku Winkulijskim jest wiara winkuliokatolicka. 
 
Art. 2. Na straży wiary winkuliokatolickiej stoi Narodowy Kościół Winkulii, zwany dalej również: &bdquo;Kościołem”. 
 
Art. 3. Wiara winkuliokatolicka jest wyznaniem chrześcijańskim, budującym swoją wiarę na Piśmie Świętym Starego i Nowego Testamentu, na starochrześcijańskich wyznaniach wiary (Apostolskim, Nicejsko-Konstantynopolskim, Atanazjańskim), postanowieniach pierwszych siedmiu soborów powszechnych (zwanych soborami ekumenicznymi) oraz na dokumentach wyznaniowych Kościoła. 
 
Art. 4.

<ol style="list-style-type:decimal">
<li>Głową Narodowego Kościoła Winkulii jest Król Związku Winkulijskiego.</li>
<li> Królowi Związku Winkulijskiego przysługuje tytuł &bdquo;Obrońcy Wiary Winkuliokatolickiej”.</li>
<li>Każdy Król Związku Winkulijskiego podczas swojej koronacji przysięga otaczać opieką Narodowy Kościół Winkulii oraz bronić jego praw. Treść 
przysięgi określa odpowiedni dokument wyznaniowy Kościoła.</li>
</ol>

 
Art. 5.

<ol style="list-style-type:decimal">
<li>Każdy funkcjonariusz publiczny Związku Winkulijskiego, o ile nie deklaruje wyznawania innej wiary lub innych przekonań światopoglądowych, zobowiązany jest do postępowania w zgodzie z naukami Narodowego Kościoła Winkulii.</li>
<li>Zobowiązanie, o którym mowa w ust. 1, nie stanowi podstawy dla przedstawicieli Kościoła, w szczególności duchownych Kościoła, do wydawania poleceń i rozkazów wobec funkcjonariuszy publicznych lub wywierania na nich jakiegokolwiek wypływu.</li>
</ol>

 

<div style="text-align:center">Rozdział 2</div>

<div style="text-align:center">Jednostki organizacyjne Kościoła</div>

 
Art. 6. Jednostkami organizacyjnymi Kościoła są: diecezje, parafie, zakony i placówki misyjne. 
 
Art. 7.

<ol style="list-style-type:decimal">
<li>Kościół jako całość oraz jego poszczególne jednostki organizacyjne posiadają osobowość prawną.</li>
<li>Kościół jako całość odpowiada za zobowiązania swoich jednostek organizacyjnych, jeśli zaspokojenie z ich majątku jest niemożliwe.</li>
<li>Jednostki organizacyjne Kościoła nie odpowiadają za zobowiązania innych osób prawnych Kościoła.</li>
</ol>

 
Art. 8.

<ol style="list-style-type:decimal">
<li>Podstawową jednostką organizacyjną Kościoła jest diecezja.</li>
<li>Diecezje tworzone są na częściach terytorium Związku Winkulijskiego w drodze uchwały Synodu Kościoła.</li>
<li>Na czele diecezji stoi biskup, który jest mianowany przez Króla na wniosek Świętego Konsystorza Kościoła. Król przed nominacją biskupa zasięga opinii Ministra Stanu.</li>
<li>Biskupem może zostać duchowny Kościoła, który spełnia warunki określone w Piśmie Świętym oraz dokumentach wyznaniowych Kościoła.</li>
</ol>

 
Art. 9. Biskup dba o całokształt działalności Kościoła na terenie swojej diecezji, w tym nadzoruje parafie i klasztory znajdujące się na terenie diecezji, nadzoruje działalność duszpasterską, zarządza finansami diecezji, wydaje decyzje dyscyplinarne wobec duchownych i wiernych na terenie swojej diecezji oraz wykonuje inne zadania niezastrzeżone dla innych jednostek organizacyjnych oraz organów wewnętrznych Kościoła. 
 
Art. 10

<ol style="list-style-type:decimal">
<li>Diecezje mogą być zrzeszane w metropolie.</li>
<li>Na czele metropolii stoi arcybiskup metropolita, którym jest biskup jednej z diecezji zrzeszonych w metropolię. Sprawuje on nadzór nad innymi diecezjami i koordynuje wspólną działalność w ramach metropolii.</li>
<li>Metropolie tworzone są w drodze uchwały Synodu Kościoła.</li>
<li>Arcybiskupa metropolitę wyznacza Król na wniosek Świętego Konsystorza Kościoła. Król przed nominacją arcybiskupa zasięga opinii Ministra Stanu.</li>
</ol>

 
Art. 11.

<ol style="list-style-type:decimal">
<li>Na terenie diecezji tworzone mogą być parafie.</li>
<li>Parafie tworzy biskup, o czym zawiadamia Święty Konsystorz Kościoła.</li>
<li>Na czele parafii stoi proboszcz, którym jest duchowny Kościoła spełniający warunki określone w Piśmie Świętych oraz dokumentach wyznaniowych Kościoła.</li>
<li>Proboszcz administruje parafią, w tym prowadzi działalność duszpasterską oraz zarządza finansami parafii.</li>
</ol>

 
Art. 12.

<ol style="list-style-type:decimal">
<li>Zakon jest szczególną instytucją Kościoła, zrzeszającą duchownych Kościoła oraz osoby świeckie, której celem jest prowadzenie działalności duszpasterskiej i dobroczynnej w oparciu o określony tryb życia konsekrowanego, określony w regule zakonnej.</li>
<li>Zakon tworzony jest przez Króla na wniosek Świętego Konsystorza Kościoła. Król przed utworzeniem zakonu zasięga opinii Ministra Stanu.</li>
<li>Król tworząc zakon, nadaje mu regułę zakonną oraz kartę, która określa funkcjonowanie zakonu. Treść reguły zakonnej oraz karty Król konsultuje z Świętym Konsystorzem Kościoła.</li>
<li>Zakony mogą tworzyć klasztory, za zgodą Świętego Konsystorza Kościoła oraz biskupa diecezji, w której utworzony ma być klasztor.</li>
</ol>

Art. 13.

<ol style="list-style-type:decimal">
<li>Placówka misyjna jest instytucją Kościoła, która prowadzi ewangelizację i upowszechnia nauki wiary winkuliokatolickiej poza granicami Związku Winkulijskiego. </li>
<li>Placówki misyjne tworzone są przez Święty Konsystorz Kościoła, o czym zawiadamia Ministra Stanu.</li>
<li>Działalnością placówki misyjnej kieruje duchowny Kościoła mianowany przez Święty Konsystorz Kościoła, który spełnia warunki określone w Piśmie Świętym oraz dokumentach wyznaniowych Kościoła.</li>
<li>Kierownikowi placówki misyjnej przysługują kompetencje biskupa, o których mowa w art. 9.</li>
</ol>

 
Art. 14.

<ol style="list-style-type:decimal">
<li>Synod Kościoła może ustanowić inne rodzaje jednostek organizacyjnych Kościoła, a które nie zostały wymienione w niniejszej ustawie.</li>
<li>Synod Kościoła każdorazowo zawiadamia Ministra Stanu o utworzeniu innych rodzajów jednostek, o których mowa w ust. 1.</li>
<li>Jednostki, o których mowa w ust. 1, posiadają osobowość prawną, chyba że Synod Kościoła postanowił inaczej.</li>
</ol>

 

<div style="text-align:center">Rozdział 3</div>

<div style="text-align:center">Ustrój wewnętrzny Kościoła</div>

 
Art. 15.

<ol style="list-style-type:decimal">
<li>Najwyższą władzą w Narodowym Kościele Winkulii jest Synod Kościoła.</li>
<li>Synod Kościoła składa się z wszystkich członków Kościoła, tj. biskupów, duchownych i wiernych świeckich.</li>
<li>Święty Konsystorz Kościoła może zadecydować, że gdyby udział wszystkich wiernych świeckich byłby niemożliwy, stanowił poważne utrudnienie lub byłby sprzeczny z celami zebrania Synodu, to w danym zebraniu Synodu udział brać będzie odpowiednia delegacja wiernych świeckich.</li>
</ol>

 
Art. 16. Synod Kościoła: 
1) uchwala akty zasadniczego prawa wewnętrznego Kościoła; 
2) uchwala dokumenty wyznaniowe Kościoła; 
3) przyjmuje stanowiska Kościoła wobec konkretnych zagadnień społecznych i moralnych; 
4) nadzoruje finanse Kościoła, w tym udziela Świętemu Konsystorzowi Kościoła absolutorium; 
5) wydaje decyzje dyscyplinarne wobec biskupów Kościoła; 
6) przyjmuje powszechnie obowiązującą wykładnię przepisów niniejszej ustawy oraz aktów zasadniczego prawa wewnętrznego Kościoła. 
 
Art. 17.

<ol style="list-style-type:decimal">
<li>Zebrania Synodu zwołuje Święty Konsystorz Kościoła z inicjatywy własnej albo na wniosek dwóch członków Synodu Kościoła.</li>
<li>Zebranie Synodu Kościoła zwoływane na wniosek dwóch członków Synodu, Święty Konsystorz Kościoła zwołuje w ciągu 45 dni od przedłożenia wniosku.</li>
<li>Zebraniom Synodu Kościoła przewodniczy Prymas Winkulii Arcybiskup Lehnsbergii.</li>
</ol>

 
    
Art. 18. Pomiędzy Synodami Kościoła najważniejszym organem zarządzającym sprawami Kościoła jest Święty Konsystorz Kościoła. 
 
Art. 19. W skład Świętego Konsystorza Kościoła wchodzą: 
− Prymas Winkulii Arcybiskup Lehnsbergii – jako Przewodniczący Konsystorza; 
− arcybiskupi metropolici; 
− członkowie wybrani przez Synod Kościoła na czas nieokreślony, którzy mogą być odwołani przez Synod w każdej chwili. 
 
Art. 20. Święty Konsystorz Kościoła: 
a) wydaje akty wykonawcze wobec prawa wewnętrznego Kościoła; 
b) zarządza finansami Kościoła, w tym pozyskuje dochody i określa wydatki; 
c) funkcjonuje jako instancja odwoławcza od decyzji dyscyplinarnych biskupa; 
d) uchwala stanowiska Kościoła dotyczące bieżących wydarzeń dotyczące kwestii moralnych, etycznych i społecznych; 
e) reprezentuje Kościół przed organami państwowymi oraz w obrocie prywatnym; 
f) zarządza diecezją kanugardzką. 
 
Art. 21. Przewodniczącemu Konsystorza – Prymasowi Winkulii Arcybiskupowi Lehnsbergii – przysługuje przywilej ogłaszania, w porozumieniu z pozostałymi członkami Konsystorza, encyklik (listów okólnych) dotyczących nauczania Kościoła oraz bieżących wydarzeń społecznych. 
 
Art. 22.

<ol style="list-style-type:decimal">
<li>Posiedzenie Konsystorza zwoływane są przez Przewodniczącego Konsystorza nie rzadziej niż raz na cztery miesiące.</li>
<li>Na wniosek każdego członka Konsystorza w ciągu 30 dni od przedłożenia wniosku Przewodniczący zobowiązany jest zwołać nadzwyczajne posiedzenie Konsystorza.</li>
</ol>

 

<div style="text-align:center">Rozdział 4</div>

<div style="text-align:center">Nadzór Państwa nad Kościołem</div>

 
 
Art. 23. Działalność Narodowego Kościoła Winkulii, a w szczególności działalność prowadzona przez jego duchownych, podlega nadzorowi ze strony władz Związku Winkulijskiego. 
 
Art. 24.

<ol style="list-style-type:decimal">
<li>Folkstag może w drodze uchwały uchylić każdy akt uchwalony przez Synod Kościoła.</li>
<li>Rząd Królewski może w drodze rozporządzenia uchylić każdy akt uchwalony przez Święty Konsystorz Kościoła.</li>
<li>Świętemu Konsystorzowi Kościoła w ciągu 14 dni od uchylenia aktów, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługuje skarga do Trybunału Królewskiego. W sprawach dotyczących skargi stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące postępowania sądowo-administracyjnego przed Trybunałem Królewskim.</li>
</ol>

 
Art. 25.

<ol style="list-style-type:decimal">
<li>Kongsversaherheit każdorazowo po przedłożeniu Królowi przez Święty Konsystorz Kościoła wniosków, o których mowa w art. 8 ust. 3, art. 10 ust. 4 oraz art. 12 ust. 2, przeprowadza weryfikację osób zarekomendowanych przez Święty Konsystorz Kościoła pod kątem stwarzania ewentualnego zagrożenia dla bezpieczeństwa państwa oraz współpracy ze służbami obcego państwa.</li>
<li>Raport z weryfikacji, o której mowa w ust. 1, Hërhaftkommissar Kongsversaherheit przedkłada Ministrowi Stanu. Raport ten objęty jest klauzulą &bdquo;ściśle tajne”.</li>
</ol>

 
Art. 26.

<ol style="list-style-type:decimal">
<li>Duchowni Kościoła składają przysięgę na wierność Królowi oraz Związkowi Winkulijskiemu.</li>
<li>Duchowny może odmówić złożenia przysięgi, o której mowa w ust. 1. Władze Kościoła przekazują listę duchownych, którzy odmówili złożenia przysięgi Ministrowi Stanu.</li>
</ol>

<div style="text-align:center">Rozdział 5  
Finansowanie Kościoła</div>

 
Art. 27. Źródłami finansowania Kościoła są: 
1) darowizny; 
2) dochody z działalności gospodarczej prowadzonej w celach duszpasterskich; 
3) dotacje z budżetu państwa; 
4) podatek kościelny; 
5) inne źródła ustanowione w pozostałych aktach normatywnych. 
 
Art. 28.

<ol style="list-style-type:decimal">
<li>Działalność gospodarczą w celach duszpasterskich zakładać i prowadzić mogą jednostki organizacyjne Kościoła.</li>
<li>Jednostka organizacyjna Kościoła, która założyła działalność gospodarczą, zawiadamia o tym fakcie Święty Konsystorz Kościoła.</li>
<li>Działalność gospodarcza prowadzona w celach duszpasterskich jest zwolniona z podatków i innych opłat.</li>
<li>Prowadzenie działalności gospodarczej w celach duszpasterskich zwolnione jest z obowiązku rejestracji w Rejestrze Przedsiębiorców, o którym mowa w art. 40 ustawy z dnia 29 sierpnia 2024 roku o rodzajach spółek i formach działalności gospodarczej w Związku Winkulijskim.</li>
</ol>

 
Art. 29. Dotacje z budżetu państwa przyznawane na działalność Kościoła muszą być przeznaczane na konkretny cel, który został określony wraz z przyznaniem dotacji. 
 
Art. 30.

<ol style="list-style-type:decimal">
<li>Każdy wierny Kościoła zobowiązany jest do płacenia podatku kościelnego, jeśli takowy zostanie ustanowiony.</li>
<li>Wysokość podatku określa w porozumieniu ze Świętym Konsystorzem Kościoła Rząd Królewski w drodze rozporządzenia.</li>
<li>Wysokość podatku kościelnego określona jest zryczałtowaną kwotą, jaką należy uiścić na konto bankowe Skarbu Państwa.</li>
<li>Podatek uiszcza się raz do roku albo dwa razy do roku. Częstotliwość uiszczania podatku określa rozporządzenie, o którym mowa w ust. 2.</li>
<li>Z uiszczania podatku kościelnego zwolnione są dzieci, osoby w trudnej sytuacji życiowej oraz osoby starsze.</li>
</ol>

 
Art. 31.

<ol style="list-style-type:decimal">
<li>Kościół posiada rachunek bankowy utworzony w Międzynarodowym Banku Pollinu.</li>
<li>Jednostki organizacyjne Kościoła mogą mieć utworzone rachunki bankowe w Międzynarodowym Banku Pollinu na podstawie decyzji Świętego Konsystorza Kościoła.</li>
<li>Rachunki bankowe, o których mowa w ust. 1 i 2, tworzone są przez ministra właściwego do spraw finansów albo inną osobę do tego uprawnioną.</li>
</ol>

<div style="text-align:center">Rozdział 6</div>

<div style="text-align:center">Członkostwo w Kościele</div>

 
Art. 32. Członkiem Kościoła może zostać każda osoba, która przyjęła Sakrament Chrztu Świętego w zgodzie z warunkami określonymi w Piśmie Świętym i dokumentach wyznaniowych Kościoła oraz wpisana została na listę członków Kościoła. 
 
Art. 33. Wpisu na listę członków Kościoła dokonać może każdy duchowny Kościoła. Osoba wpisana na listę członków Kościoła staje się wiernym Narodowego Kościoła Winkulii. 
 
Art. 34.

<ol style="list-style-type:decimal">
<li>Każdy wierny Kościoła ma prawo całkowicie nieodpłatnego uczestnictwa w nabożeństwach, uroczystościach i obrzędach kościelnych.</li>
<li>Każdy wierny ma prawo do uczestnictwa w życiu Kościoła, w tym także do zostania duchownym Kościoła.</li>
</ol>

 
Art. 35.

<ol style="list-style-type:decimal">
<li>Członkostwo w Kościele ustaje wskutek: 
a) śmierci; 
b) wykluczenia z Kościoła w drodze ekskomuniki.</li>
<li>Wykreślenia z listy członków Kościoła w przypadku śmierci członka dokonać może każdy duchowny Kościoła, a w przypadku wykluczenia z Kościoła w drodze ekskomuniki – biskup.</li>
</ol>

 
Art. 36. Wykluczenie z Kościoła następuje w przypadku: 
1) odstępstwa od nauk Kościoła winkuliokatolickiego; 
2) nieposłuszeństwa wobec swoich przełożonych w Kościele, w szczególności w sytuacji, gdy członek jest duchownym; 
3) popełnienia poważnego przestępstwa lub przewinienia dyscyplinarnego wobec innego członka Kościoła. 
 
Art. 37. Wykluczenie z Kościoła następuje w drodze ekskomuniki, której udziela biskup albo powołany przez biskupa sąd kościelny, składający się z co najmniej dwóch duchownych. 
 

<div style="text-align:center">Rozdział 7</div>

<div style="text-align:center">Przepisy dotyczące małżeństw</div>

 
Art. 38. Małżeństwo zawarte przed duchownym Kościoła, zgodnie z warunkami określonymi w Piśmie Świętym oraz dokumentach wyznaniowych Kościoła, wywiera skutki prawne i uznawane jest przez władze Związku Winkulijskiego. 
 
Art. 39.

<ol style="list-style-type:decimal">
<li>Małżeństwo kościelne zawarte może zostać przez dwóch wiernych Kościoła albo przez wiernego Kościoła i osobę niebędącą wiernym Kościoła.</li>
<li>W przypadku małżeństwa zawartego między wiernym Kościoła i osobą niebędącą wiernym Kościoła, ta druga osoba zobowiązuje się do umożliwienia swojemu współmałżonkowi praktykowania swojej wiary oraz do zapoznania swoich dzieci z prawdami wiary winkuliokatolickiej.</li>
</ol>

 
Art. 40. Duchowny Kościoła, przed którym zawarto małżeństwo, sporządza akt małżeństwa i przesyła go do ministra właściwego do spraw wewnętrznych. 
 
Art. 41.

<ol style="list-style-type:decimal">
<li>Małżeństwo kościelne ustaje w przypadku śmierci współmałżonka lub jego rozwiązania.</li>
<li>Małżeństwo kościelne może zostać rozwiązane w przypadku: 
a. uznania współmałżonka za zmarłego po jego nieobecności na forum państwowym 
trwającej dłużej niż 30 dni; 
b. popełnienia nierządu przez współmałżonka; 
c. wystąpienia wad zawarcia małżeństwa, pociągających za sobą jego nieważność.</li>
<li>Do wad zawarcia małżeństwa zalicza się: podstęp, błąd, pozorność, przymus oraz niedopełnienie reguł określonych wewnętrznym prawem Kościoła.</li>
</ol>

 
Art. 42.

<ol style="list-style-type:decimal">
<li>Rozwiązanie małżeństwa kościelnego stwierdza biskup albo powołany przez biskupa sąd kościelny, składający się z co najmniej dwóch duchownych.</li>
<li>O rozwiązanie małżeństwa wnieść może jeden z małżonków. W uzasadnionych przypadkach rozwiązanie małżeństwa nastąpić może również z urzędu.</li>
<li>W przypadku, gdy o rozwiązanie małżeństwa wnosi członek rodziny panującej, to zasięga się opinii Króla. 
 </li>
</ol>

 
Art. 43. W przypadku rozwiązania małżeństwa, współmałżonek, który zawierając małżeństwo stał się częścią rodu drugiego współmałżonka, może pozostać członkiem tego rodu, jeśli tak postanowią biskup albo sąd kościelny w porozumieniu z członkami tego rodu. 
 
Art. 44.

<ol style="list-style-type:decimal">
<li>Małżeństwo może zostać również zawarte przed uprawnionym urzędnikiem państwowym.</li>
<li>Małżeństwo, o którym mowa w ust. 1, określa się mianem &bdquo;małżeństwa cywilnego” i może zostać zawarte przez dwie osoby, bez względu na wyznanie i na płeć.</li>
<li>Urzędnikami państwowymi uprawnionymi do udzielenia małżeństwa cywilnego są: Król, Minister Stanu, minister właściwy do spraw wewnętrznych, ławnicy nadzwyczajni Trybunału Królewskiego oraz gubernatorzy komitatów.</li>
</ol>

 
Art. 45.

<ol style="list-style-type:decimal">
<li>Szczegóły związane z zawieraniem małżeństw cywilnych reguluje rozporządzenie ministra właściwego do spraw wewnętrznych. Przepisy art. 38, 40, 41 ust. 1, 42 ust. 2 i 3 oraz 43 stosuje się odpowiednio.</li>
<li>Małżeństwo cywilne rozwiązuje Trybunał Królewski w postępowaniu nieprocesowym (bez rozprawy). Szczegóły postępowania w tych sprawach określa rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1.</li>
<li>W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw wewnętrznych może określić zasady dotyczące uznawania małżeństw zawartych za granicami Związku Winkulijskiego.</li>
</ol>

 

<div style="text-align:center">Rozdział 8</div>

<div style="text-align:center">Przepisy dotyczące innych wyznań</div>

 
Art. 46.

<ol style="list-style-type:decimal">
<li>Zgodnie z postanowieniami Konkordatu między Związkiem Winkulijskim a Najjaśniejszym Arcybiskupim Miastem Osiekiem i Rzeczpospolitą Niebiańską, Związek Winkulijski gwarantuje Świętemu Powszechnemu Kościołowi Pollinu pełną swobodę funkcjonowania i osobowość prawną oraz umożliwia ustanowienie Kościoła partykularnego winkulijskiego.</li>
<li>Jednostki systemu oświaty, w zgodzie z przepisami dotyczącymi organizacji oświaty w Związku Winkulijskim, zapewnią uczniom możliwość dobrowolnego udziału w katechezie wyznania Świętego Powszechnego Kościoła Pollinu, jako przedmiocie dodatkowym i nieobowiązkowym. Katecheza odbywa się poza godzinami lekcyjnymi.</li>
<li>Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi w drodze rozporządzenia dni, w które wiernym Świętego Powszechnego Kościoła Pollinu w związku ze świętami kościelnymi przysługuje wolne od pracy.</li>
</ol>

 
 

<div style="text-align:center">Rozdział 9</div>

<div style="text-align:center">Przepisy dostosowujące</div>

 
Art. 47. W ciągu 30 dni od wejścia niniejszej ustawy w życie, Król powoła w porozumieniu z Ministrem Stanu biskupów Kościoła. 
 
Art. 48. Nowo powołani biskupi, o których mowa w art. 47 ustawy, zwołają w ciągu 60 dni od wejścia niniejszej ustawy w życie pierwsze zebranie Synodu Kościoła. 
 
Art. 49. Interpretacja przepisów niniejszej ustawy oraz ich dookreślenie następuje w drodze aktów zasadniczego prawa wewnętrznego Narodowego Kościoła Winkulii. 
 

<div style="text-align:center">Rozdział 10</div>

<div style="text-align:center">Przepis końcowy</div>

 
Art. 50. Niniejsza ustawa wchodzi w życie 15 dni od dnia ogłoszenia. 
 
 

<div style="text-align:right">JKM Mikołaj III</div>